"Kołysanka z Auschwitz" Mario Escobar

"Kołysanka z Auschwitz” to jedna z tych książek, którą czytasz w jeden wieczór,a potem przeżywasz przez dobrych kilka dni. To opowieść inspirowana prawdziwą historią Helene Hannemann, która wraz z mężem i piątką dzieci trafiła do Auschwitz- Birkenau. Ona, rodowita Niemka, mogła zostać w domu, wybiera jednak rodzinę.

“W maju 1943 roku do domu Helene Hannemann brutalnie wkracza policja, która z rozkazu Heinricha Himmlera zabiera do obozów Romów i Sinti. Mąż i dzieci Helene mają trafić do Auschwitz-Birkenau, ale ona, jako przedstawicielka czystej aryjskiej krwi, może wybrać wolność. Decyduje się jednak na dobrowolne zesłanie do piekła. Kiedy do obozu przyjeżdża doktor Mengele i powierza Helene prowadzenie przedszkola, kobieta rozpoczyna heroiczną walkę o życie dzieci. I choć wie, że los jej podopiecznych jest z góry przesądzony, robi wszystko, by złagodzić ich cierpienia”. 

Czytając takie książki nigdy nie wnikam na ile są one zgodne z historią. Wiemy, że Helene Hannemann żyła naprawdę, a na terenie obozu istniało przedszkole i to już jest przerażające. Jako matka nie mogłam przebrnąć przez niektóre fragmenty, czasami odkładałam książkę by znów po nią sięgnąć. Bardzo urzekł mnie hart ducha Helene i poświęcenie dla rodziny. Jesteśmy szczęściarzami, że żyjemy tu i teraz i nie musimy dokonywać wyborów czy wysłać swoją rodzinę na śmierć samą czy podzielić z nimi swój los. Oby nigdy nie przyszło nam wybierać, którą drogą pójść. 

 Helene kocha swoją rodzinę ponad życie, w obozie robi wszystko by przetrwali, choć wiadomo, że jest to tylko przedłużanie cierpienia. Przedszkole, które prowadzi, jest dla dzieci szansą na odrobinę normalności i posiłek. Codziennie Helene podejmuje nierówną walkę z obozową codziennością i choć wie, że ich dni są policzone, oddaje całe swoje serce swoim podopiecznym.

Jedyne co nie podoba mi się w “Kołysance” to prolog i epilog, gdzie została wprowadzona postać doktora Mengele jako tego, który odnalazł dziennik Helene. Być może autor chciał w ten sposób pokazać stosunek doktora do bohaterki i to jak wpłynęła na jego życie, ale według mnie było to zbędne. Jakby próbował w jakiś sposób tłumaczyć Mengele. Poza tym jednym (według mnie) mankamentem to powieść godna polecenia- przejmująca, tragiczna, dająca do myślenia. Na pewno długo o niej nie zapomnę...