"Pomornica" Ewa Przydryga

 “(...) karmi się bólem i cierpieniem. Karmi się, bo sama głównie z tego się składa. I nie wie, że można inaczej. Że można inaczej być i inaczej postrzegać rzeczywistość. Nigdy nie widziała jej w taki sposób, w jaki widzą ją inni”. 

“Pomornica” Ewy Przydrygi to książka piekielnie mocna, boląca i tajemnicza. Do samego końca niewiadomo dokąd zaprowadzi nas bieg zdarzeń, jednak jednego można być pewnym- szczęśliwego zakończenia nie będzie. 

Julia i Wiktor wprowadzają się do rodzinnego domu kobiety. Pewnego dnia kobieta znajduje w ogrodzie balonik, a w nim zaszyfrowaną wiadomość. To sytuacja sprawia, że rusza lawina zdarzeń,których biegu nie da się już zatrzymać. Bohaterka musi skonfrontować się z własną przeszłością, prawdą o swojej rodzinie, mężu i nieszczęściu, które miało miejsce właśnie w tym ogrodzie. 

Ta powieść oblepia czytelnika swoimi brudnymi mackami i sprawia, że choć niektóre fragmenty czyta się ciężko, nie sposób jej odłożyć. Książki, w których nieszczęścia dotykają dzieci czy nastolatków są niezwykle bolesne i niewygodne. W czytelniku rodzi się bunt i gniew, a przerzucając strony ma się nadzieję na odwrócenie losu postaci, jednak doskonale wiemy, że tragedia już się stała. Autorka stworzyła duszny i mroczny klimat, a powroty do przeszłości bohaterki tylko tą tajemniczość potęgują. Momentami przechodzą ciarki, między innymi dzięki wprowadzeniu postaci Pomornicy, w którą wciela się jedna z postaci i dziecięcych wierszyków o mrocznym przesłaniu. Akcja z przeszłości poprowadzona jest zdecydowanie ciekawiej niż teraźniejsze zdarzenia. 

Samo zakończenie w moim mniemaniu jest nieco przekombinowane, choć całkowicie zmienia bieg zdarzeń i osąd o niektórych postaciach. Czułam jednak lekki zawód, że poszło to właśnie w tą stronę. 

“Pomornica” pokazuje jak szybko może rozpaść się życie budowane na słabym fundamencie i jak rodzinne tajemnice niszczą nawet po latach. To historia z dreszczykiem emocji od której nie sposób się oderwać bez poznania zakończenia!