Paulina Simons: "Jeździec Miedziany", "Tatiana i Aleksander", "Ogród letni"

 

"Idziemy przez zycie samotnie, ale jeśli mamy szczęście, to przez jedną chwilę należymy do kogoś i ta jedna chwila pozwala nam przetrwać całe wypełnione samotnością życie". 

 ~~~ 

Macie swoje ulubione książki? Albo takie o których,mimo upływu lat,nie potraficie zapomnieć? Ja tak mam z "Jeźdźcem miedzianym" i kolejnymi dwoma częściami. 

Przeczytałam je kilka lat temu i nadal czuję te emocje, wzruszenie, ciekawość i magię, jaką roztacza powieść w głowie czytelnika. Pamiętam jak gnałam po kartach książki by dowiedzieć się co będzie dalej,a potem czułam ogromny smutek, gdy dobrnęłam do końca. Paulina Simona zawarła tu wszystko co kocham w lietraturze: wojenne tło, romans,który przeradza się w związek do końca życia, pełno wzruszeń i strachu o losy bohaterów, wędrówkę, która zdaje się nie mieć końca, rozstania, powroty, nostalgię, smutek, rozpacz, romantyzm, cierpienie i piękną, wzruszająca miłość... mogłabym tak bez końca!

 "Jest 22 czerwca 1941 roku. Niemcy atakują Związek Radziecki. Siedemnastoletnia Tania Mietanowa poznaje młodego oficera, Aleksandra Biełowa, człowieka o tajemniczej przeszłości. Młodzi zakochują się w sobie bez pamięci, jedbak straszne czasy, w jakich żyją, nie pozwalają im długo cieszyć się szczęściem. Niczym bohaterowie Jeździec Miedziany stają się ofiarami okrutnego żywiołu. Czy ocaleją? Czy zdołają uciec z kraju nazwanego później imperium zła?" 

 Ta historia rozrywa serce na pół, by potem znów je posklejać. Poczucie niesprawiedliwości, smutek i tęsknota mieszają się z radością, ogromnym szczęściem, nadzieją i wiarą w lepsze czasy. Ja do tej pory jestem pod ogromnym wrażeniem wszystkich trzech części i chyba muszę je sobie odświeżyć ❤

 Czytaliście? Też macie podobne odczucia?